نسخه چاپی
به
گزارش پارسینه، در اوج نا آرامی های اخیر در آبان ماه، روزنامه کیهان به
مدیرمسئولی حسین شریعتمداری با حمله به روزنامه جمهوری اسلامی در گزارشی
نوشت: مطالبه معترضان مسائل اقتصادی نیست و فقط به دنبال «بیبندوباری و
برهنگی» هستند!
جمهوری اسلامی در گزارشی خطاب به کسانی که صدای اعتراض مردم را نادیده میگیرند به این نکته اشاره کرده بود که شکمهایتان سیر است و از مشکلات اقتصادی مردم خبر ندارید.
همین امر کافی بود تا
دستگاه غیر قابل انعطاف شریعتمداری که گویا هیچ فرصت و مهلتی برای شنیدن
صدای مخالف خودش قائل نیست، به کل ماجرا بتازد و اینگونه وانمود کند که هدف
اعتراضات، نه منشا اقتصادی بلکه مطالبه برهنگی و فحشاست!
کیهان
نوشته است: آیا حتی یک مورد- تاکید، میشود یک مورد- مطالبه، اعتراض
اقتصادی و معیشتی در اغتشاشات پراکنده ۴۰ روز گذشته شنیده شد؟! یا تمام
دلمشغولی اغتشاشگران فحاشی و حرمتشکنی و حمله به مساجد و پلیس و... از یک
طرف، و ترویج بیبندوباری و برهنگی از طرف دیگر بود؟!
خوشبختانه
کیهان در بخشی از این یادداشتش تأیید می کند که مردم هم مشکلات اقتصادی
دارند و در ادامه مدعی شده: مردم حتما با مشکلات اقتصادی دست به گریبان
هستند. اما همانگونه که گفته شد، تنها چیزی که مورد اعتنای اشرار آشوبگر
نبود، همین مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم بود.
اگر از ادبیات یکسو و خشن کیهان در اطلاق واژه و صفت «اشرار آشوبگر» به معترضان بگذریم، نمی توان از ماجرای اصرار بر تحقیر و تقلیل مطالبه معترضان به برهنگی خواهی و عریان نمایی به سادگی گذشت!
تلاشی که در این چند ماه، همواره بخشی از افراد و عناصر مورد انتقاد قرار گرفته، پیوسته محتوای اعتراضات را برهنگی خواهی و ترویج فحشا عنوان کرده اند!
اما با فروکش کردن تدریجی نا آرامی ها و اعتراضات، ظاهراً کیهان قصد ندارد از حمله یکطرفه به بخش مهمی از جامعه دست بر دارد بنظر می رسد تازه فرصت یافته دوباره از اساس محتوای اعتراضات را مصادره و نوع دلخواه و تحریک کننده مورد پسندش جلوه دهد!
رفتار کیهان با توجه به اینکه همواره خواص و حتی روحانیون پر نفوذ و مرجع تقلید، توصیه به شنیدن صدایِ بحق مردم را به مسئولان نجوا و تأکید کرده اند، از یک سو و هم با نگاه به تعداد کثیر کشته، شهید، مجروح و معلول که بار سنگین و وحشتناکی به جامعه تحمیل کرده از سوی دیگر، نشان می دهد قصد و غرضی در ماجرای نگه داشتن جامعه در وضعیت دو قطبی و نادیده گرفتن خون ارزشمند کودکان و نوجوانان، جوانان و مردمی که ضربه سهمگینی در این راستا متحمل شدند، وجود دارد.
در همین رابطه کیهان دوباره با خلق حماسه ای دیگر، بر طبل پشت کردن به معترضین و صدای مخالف کوبیده و در یادداشتی جدید، اینبار مدعی شده این همه اعتراضات و گستردگی خونی که ریخته شد، در حد لذت بردن از آغوش رایگان و برداشتن روسری از سرهاست!
کیهان با حمله به علیربیعی وزیر رفاه و کار و تعاون در دولت روحانی بابت نظری که درباره شنیدن صدای معترضین داده بود نوشت:
وزیر
ناکارآمد و برکنار شده دولت روحانی میگوید برخی همطیفان او میخواهند
نقش میانه و میانجی را در حوادث اخیر ایفا کنند، اما هیچ یک از دو طرف
نمیپذیرند (!)
ربیعی در بخشی از یادداشتش در روزنامه اطلاعات نوشته بود :
«امروز
که کامنتهای اخبار در صفحات مجازی را مرور میکردم، توجهم به نقدهای
توهینآمیز و اظهارات پر از خشونت از سوی طیفهای مخالف سیاسی همدیگر، اعم
از مدافع، ناراضی تغییرخواه تا برانداز جلب شد. به طور عجیبی بهرغم
تفاوتهای نظری زیاد و عمیق، دو سر افراطی طیف در تهدید کردن، ناسزا گفتن و
احاله دادن تسویه حسابهای خونین به روزهای بعد مشترک هستند و اتفاقا هر
دو در میانهزدایی، از یک سو با نخواستن و مشکوکانگاری و از سوی دیگر با
تهدید، ارعاب و انگزنی فصل مشترک دارند.
پیش از این، از مطالعات
تاریخی دریافته بودم که میانهها در روزگار خویش مورد اتهام بودهاند. گویا
این روزها تاریخ، به شکلی دیگر و با دو تفاوت قابل توجه در حال تکرار
است. تفاوت نخست، در تغییرات کیفی معترضین خیابانها نهفته است. هیچگاه در
طول تاریخ معاصر ایران با چنین نسل متحول شده از جنبه رفتاری و تغییرات
ارزشی روبهرو نبودهایم...
امروز میانجیها میتوانند در برابر
خواستههای نامعلوم متعدد، منطقی در جهت تعامل برای خواستهها و گفتگو و
مفاهمه فراهم کنند. متاسفانه در حال حاضر، نسبت به سخنان میانه، از سوی
تصمیمگیران دارای مسئولیت بیاعتنایی شده و ظرفیتی برای آنان قائل
نمیشوند و از سوی دیگر برای آنهایی که منافع خود را در جامعهای ضعیف،
انسجامی گسسته و قلبهای پر از کینه و تلخی میبینند میانهها، دشمن اصلی
محسوب میشوند....
زن، زندگی، آزادی را
میخواهند به تحریم و همچنین اهداف اسرائیل و عربستان سعودی پیوند بزنند.
مطالبات زندگیخواهانه مشخص را به تغییر «رابرت مالی» و دیگر طرفداران
احیای برجام و استقبال از جنگطلبی ترجمه میکنند. معترضین بینام و نشان
را دعوت به گفتگو کنند تا بدینسان مرزهایشان با اهداف بدخواهان تفکیک
شود...
ربیعی همچنین می افزاید: میانه ایستادن و میانجیگرایانه
عمل کردن وظیفه ملی، اخلاقی و انسانی همه ماست. امروز سخن گفتن و نقد کردن
پیرامون افراط، خشونت و نفرتپراکنی ضرورت تاریخی برای هرکدام از ایرانیان
فرهیخته است.»
روزنامه کیهان در پاسخ به پیشنهادات ربیعی با طرح
چند سؤال، حمله را به جریان اصطلاحات و البته مداراگر تر با معترضان آغاز
می کند، در بخشی از این یادداشت می خوانیم:
۱- در حالی که
صحنهگردان اصلی اغتشاشات و جنگ ترکیبی اخیر، رژیمهای آمریکا و اسرائیل و
برخی دولتهای معاند غربی هستند و علناً فراتر از حتی براندازی، تجزیهطلبی
و نابودی ایران را توسط گروهکها و اشرار تروریست اجیر شده دنبال میکنند،
میانه و میانجی بودن دقیقاً یعنی چه؟!
میانه
دو قطب «ایران و جمهوری اسلامی» و «جبهه شرور استکبار، تجزیهطلبان،
تروریستها و اشرار» دقیقاً کجاست؟! آیا با کسانی که ۶۰ نفر از مدافعان
امنیت و همین مقدار یا بیشتر از مردم عادی را کشتند و چند برابر مجروح برجا
گذاشتند، به نوامیس مردم تعرض کردند، مغازهها و خودروها را به آتش
کشیدند و به مساجد و اماکن مذهبی حمله کردند، پرچم ایران را به آتش
کشیدند...، میتوان مذاکره و گفتگو کرد؟
۲- نقش برخی افراطیون مدعی اصلاحات در این فتنه و جنگ ترکیبی چه بوده است؟
آقای ربیعی بهعنوان فردی دارای سوابق امنیتی، آیا خبر ندارد چه تعداد از مدیران و نمایندگان و روزنامهنگاران مدعی اصلاحطلبی در طول این دو دهه در غرب پناهندگی گرفته و در خدمت شبکه دروغی درآمدهاند که یک ضلع اصلی طراح و تحریککننده اغتشاشات اخیر بوده است؟
آقای ربیعی، خبر ندارد که مثلا معاون وزیر ارشاد دولت اصلاحات، هماکنون به سردبیری شبکه بدنام و مزدور «ایران اینترنشنال» (بازوی عملیات روانی موساد) مشغول است؟ و دهها روزنامهنگار و خبرنگارشان به این شبکه و شبکههای همسو سرویس میدهند؟ آیا خبر ندارد که برخی از همکاران نشریات سبز اصلاحطلب مقیم داخل بهخاطر ارتباط با شبکه خارجی آشوب و ترور دستگیر شدهاند؟ چگونه میتوان بدون پالایش در درون ائتلاف آلوده مدعی اعتدال و اصلاحات، و اعلام برائت از عناصر نفوذی و وطنفروش، مدعی دلسوزی و میانجیگری برای گفتگو و مفاهمه در فضای سیاست داخلی شد؟! معالاسف برخی افراطیون مدعی اصلاحطلبی، هیزم تنشهای اغتشاشات اخیر بودند.