به گزارش مانا، "راضيه لك" با بيان اينكه اين بررسي و مطالعات با هدف تعيين نقش فعاليت هاي انساني و تغييرات اقليمي بر روي کم آبي درياچه اروميه در دو فاز انجام مي‌گيرد گفت: فاز اول اين مطالعات در سال 89 به اتمام رسيده است و فاز دوم آن به منظور مطالعات تكميلي تا پايان سال 90 به اتمام خواهد رسيد.
وي با بيان اينكه تاكنون جمعا 85 متر مغزه با حداکثر طول 9 متر از بستر درياچه اروميه تهيه و مطالعه شده است گفت: نتايج حاكي از آن است كه تا 20 هزار سال گذشته خشكسالي عمده‌اي درياچه اروميه را تهديد نكرده و رسوبات آن تماما از از نوع درياچه‌اي است اين در حالي است كه در محل تهيه مغزه، هم اکنون درياچه تقريبا خشك شده است.
لك به نتايج به دست آمده از بررسي مغزه‌ بستر درياچه اروميه به همراه داده‌هاي 55 ساله اقليمي بدست آمده از وب سايت سازمان هواشناسي اشاره كرد و گفت: وضعيت درياچه اروميه بيش از هر چيز متاثر از فعاليت هاي انساني صورت گرفته از سال 1377 به بعد است كه عمده آن ها مربوط به سد سازي در مسير رودخانه و ذخيره آب رود‌ها در پشت سد ها بر مي گردد.
وي همچنين به مطالعات اين سازمان در ساير درياچه ها نظير درياچه مهارلو اشاره كرد و گفت: در مغزه هاي درياچه مهارلو و ساير درياچه هايي که بدليل تغيير اقليم خشك شده اند، تکرار دوره هاي خشکسالي و ترسالي در دوره هاي زماني چند هزار ساله به کرات ديده مي شود در حالي‌که رسوبات درياچه اروميه همواره آبکي بوده است.
وي با تاكيد بر اينكه درياچه اروميه بزرگترين درياچه شور جهان است گفت: در صورتي كه اين سد‌ها ساخته نمي‌شد اين درياچه از خطر خشكسالي مصون مي‌ماند.‌
وي كاهش حجم آب درياچه اروميه را سبب افزايش شوري آب اين درياچه دانست و افزود: افزايش شوري خود سبب افزايش سرعت ته نشست رسوبات تبخيري در بستر درياچه مي شود .
وي با اشاره به اينكه قطعا ساخت سد‌ها به منظور رفاه مردم منطقه صورت مي‌گيرد گفت: لازم است تعادل مناسبي بين نياز درياچه اروميه به سهم آب از هر رود و نياز مردم منطقه به سد‌ها برقرار گردد تا از خشك شدن درياچه اروميه جلوگيري شود.